Zo ver weg en toch ook zo dichtbij…
Blijf op de hoogte en volg Lotte
11 September 2014 | Indonesië, Denpasar
Na alle eerste indrukken vanuit Denpasar, vertrokken we zaterdagochtend naar onze nieuwe verblijfplaats: Keramas. In dit dorpje staat het slukat learning center wat voor de komende drie maanden ons thuis zal zijn. Op het vliegveld werden we opgehaald door een 5 persoonsbusje. Een klein dingetje was dat wij met 7 personen (inclusief chauffeur) waren waarvan 4 personen voor 4 maand aan spullen bij zich hadden. Met zijn vieren stonden we er naar te kijken, nooit dat dit zou passen! Maar oh ja wel, knus zat ik een half uurtje later gepropt in het 5 persoonsbusje.
De locatie van het learning center is zo mooi, tussen de rijstvelden, aan de ene kant de zee vlakbij en aan de andere kant het dorpje gelegen aan een weg die je binnen 30 minuten rijden naar Ubud leidt. Ubud is een grotere stad op Bali met een grote markt, winkeltjes en ook een grote supermarkt waar alles te koop is.
Maar ondanks dat we eindelijk op onze plek van bestemming waren en al het moois om ons heen voelde nog steeds alles onwennig, het is moeilijk je voor te stellen hoe het voelt om zo anders te leven als in Nederland. Je weet het van te voren maar toch. Alles is hier anders, het klimaat, de mensen, de gewoontes, je dagritme, het eten etc. Nederland voelde zo ver weg en dan is het toch even slikken dat het echt wel meer moeite kost om je dagelijkse dingen hier te doen dan je had verwacht omdat het allemaal wennen en nieuw en anders is.
De eerste lessen werden gegeven, veel kennismaken en aftasten wat snappen, begrijpen, weten en verstaan ze? De tweede serie lessen gingen al beter en wat een energie en plezier krijg je ervoor terug!
Maar toen sloeg mijn week om.. Een telefoontje vanuit Nederland: ‘Het gaat niet goed met oma, ze ligt nu in het ziekenhuis ze is wel weer stabiel maar afgelopen nacht leek het echt verkeerd te gaan.’
Geschrokken liet ik de info op me inwerken en ik kreeg daarna oma zelf nog even aan de telefoon.
‘Hoe is het daar vroeg ze me, hier is het niet zo best.. Podverdorrie dit is niet volgens afspraak he oma grapte ik nog, hopelijk kan je lekker slapen en rust je goed uit vannacht. Ik hoop het ook zei ze en fijn om te horen dat het met mij goed ging, een hele dikke kus en heel veel liefs’
Met een gek gevoel eindigde mijn telefoongesprek, ze klonk toch wel helder, broos maar sterk zoals altijd, en toch eng dat ze weer aan het spoken was, hopelijk knapt ze wel weer op.
De dag erna bleek het niet zo te mogen zijn, mijn lieve oma was op, het kon niet meer.. Wat een boel gemengde gevoelens, alsof m’n lichaam een klap kreeg, het kost al genoeg moeite om hier m’n draai te vinden, kan ik dit erbij hebben? Wat moet ik nu doen?
Maar wat werd ik lief opgevangen, lieve Maileen en Dorieke dank jullie wel, daarna regelden de Indonesische meisjes van het project bloemen en kaarsjes voor me zodat ik hier toch m’n eigen hoekje heb.
En lieve familie in Nederland, ondanks dat ik hier aan de andere kant van de wereld zit, merk ik hoe ik me verbonden en gesteund voel. Oh ja , wat had ik jullie allemaal nu graag vastgehouden meer dan ooit maar weet dat ik aan jullie denk en ik weet dat jullie aan mij denken.
We doen dit samen, pas goed op elkaar.
Lieve Oma wat bijzonder dat ik je nog even heb mogen spreken, bedankt voor alles, je blijft voor altijd bij me, rust zacht.
Heel veel liefs, Lotte
De locatie van het learning center is zo mooi, tussen de rijstvelden, aan de ene kant de zee vlakbij en aan de andere kant het dorpje gelegen aan een weg die je binnen 30 minuten rijden naar Ubud leidt. Ubud is een grotere stad op Bali met een grote markt, winkeltjes en ook een grote supermarkt waar alles te koop is.
Maar ondanks dat we eindelijk op onze plek van bestemming waren en al het moois om ons heen voelde nog steeds alles onwennig, het is moeilijk je voor te stellen hoe het voelt om zo anders te leven als in Nederland. Je weet het van te voren maar toch. Alles is hier anders, het klimaat, de mensen, de gewoontes, je dagritme, het eten etc. Nederland voelde zo ver weg en dan is het toch even slikken dat het echt wel meer moeite kost om je dagelijkse dingen hier te doen dan je had verwacht omdat het allemaal wennen en nieuw en anders is.
De eerste lessen werden gegeven, veel kennismaken en aftasten wat snappen, begrijpen, weten en verstaan ze? De tweede serie lessen gingen al beter en wat een energie en plezier krijg je ervoor terug!
Maar toen sloeg mijn week om.. Een telefoontje vanuit Nederland: ‘Het gaat niet goed met oma, ze ligt nu in het ziekenhuis ze is wel weer stabiel maar afgelopen nacht leek het echt verkeerd te gaan.’
Geschrokken liet ik de info op me inwerken en ik kreeg daarna oma zelf nog even aan de telefoon.
‘Hoe is het daar vroeg ze me, hier is het niet zo best.. Podverdorrie dit is niet volgens afspraak he oma grapte ik nog, hopelijk kan je lekker slapen en rust je goed uit vannacht. Ik hoop het ook zei ze en fijn om te horen dat het met mij goed ging, een hele dikke kus en heel veel liefs’
Met een gek gevoel eindigde mijn telefoongesprek, ze klonk toch wel helder, broos maar sterk zoals altijd, en toch eng dat ze weer aan het spoken was, hopelijk knapt ze wel weer op.
De dag erna bleek het niet zo te mogen zijn, mijn lieve oma was op, het kon niet meer.. Wat een boel gemengde gevoelens, alsof m’n lichaam een klap kreeg, het kost al genoeg moeite om hier m’n draai te vinden, kan ik dit erbij hebben? Wat moet ik nu doen?
Maar wat werd ik lief opgevangen, lieve Maileen en Dorieke dank jullie wel, daarna regelden de Indonesische meisjes van het project bloemen en kaarsjes voor me zodat ik hier toch m’n eigen hoekje heb.
En lieve familie in Nederland, ondanks dat ik hier aan de andere kant van de wereld zit, merk ik hoe ik me verbonden en gesteund voel. Oh ja , wat had ik jullie allemaal nu graag vastgehouden meer dan ooit maar weet dat ik aan jullie denk en ik weet dat jullie aan mij denken.
We doen dit samen, pas goed op elkaar.
Lieve Oma wat bijzonder dat ik je nog even heb mogen spreken, bedankt voor alles, je blijft voor altijd bij me, rust zacht.
Heel veel liefs, Lotte
-
11 September 2014 - 19:51
Gloria Sommer-gras:
Lieve Lotte , toen jou vader mij belde s'morgens om 8.10 uur en vertelde dat oma overleden was, was het jij die mij als eerste door mijn gedachten schoot. Arme Lotto, waarom nu, dit is niet eerlijk. Harry en ik hebben vanmiddag afscheid van haar genomen. Ze ligt zo vredig en vertrouwd in haar eigen slaapkamertje. Ze wordt omringd door prachtige bloemstukken. Jan en Yvonne zijn aan het eten koken. Diede en jou neven en nichtjes zijn in de kamer. En jou ooms en tantes zijn bezig om een mooie afscheidsvisite te maken. Ik zal een extra kaarsje namens en voor jou achterin de kerk opsteken. Nou meisje veel sterkte daar, maar ook een fijne tijd , want dat is wat oma en wij allemaal toch hopen. Dikke knuffel, Gloria -
12 September 2014 - 02:32
Frans:
Jouw appje om vijf over vijf was verreweg het indrukwekkenste appje ooit. Je was gewoon bij ons.
Sterkte liefje, dikke kus Frans -
12 September 2014 - 06:23
Karin:
Lieve Lotte,
Ook al zijn we ver van elkaar, we weten en voelen ons altijd met elkaar verbonden.
Daar kunnen geen duizenden kilometers tegen op.
Lieve meid ook nu zijn we er voor elkaar. Een hele dikke knuffel en een hele dikke zoen.
We denken aan je, sterkte Karin, Kor, Joep, Jente en Joost. -
12 September 2014 - 13:51
Karin:
Lieve lieve Lotte
Heel veel sterkte en wat mooi dat je je oma nog even hebt gesproken.
Gelukkig heb je lieve en behulpzame mensen om je heen.
Zodat je dat daar ook een plekje kunt geven.
Liefs Karin
-
13 September 2014 - 00:11
Kerstin(moeder V Maileen):
Hoi Lotte. Heel veel sterkte met het grote verlies van je oma. Gelukkig wordt je door Maileen en Dorieke goed opgefangen en kunnen zij jou ook veel steun bieden. Heb nu pas alle berichtjes v jou gelezen, wist er erder niks van dat jullie op deze site staan, pas toen Maileen haar 1. reisverslag schreef, toen ging ik die v jou en Dorieke ook opzoeken. het is erg leuk om jullie verhalen te lezen en ik hoop dat er gouw weer nieuwe bij komen. Heel veel sterkte in deze mooilijke periode namens onze heele familie. DIKKE knuffel -
28 September 2014 - 16:03
Marcel Haagsma:
Dag Lotte,
Ook jou weblog gevonden. Ik wens je veel sterkte. Maar ook een mooie tijd op Bali. We spreken elkaar.
Vriendelijke groet,
Marcel Haagsma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
